rondom wenen

de dag begon voor jeannette met een wandeling naar het stadtpark, een mooi parkje vol met beelden van componisten.

vandaag zijn we met de bus eerst naar de hermes villa gegaan, rijdend door het wiener wald; 

een klein paleisachtige woning in prachtig aangelegde tuinen,

met o.a. erg veel verschillende boomsoorten waarbij bordjes met hun namen staan.

binnen koninklijk versierde plafonds en muren en met veel hout en glas-in-lood en erg veel beelden en schilderijen.

de kamers zijn niet zo groot waardoor het toch redelijk intiem en gezellig oogt.

deze villa had franz joseph voor zijn vrouw sisi laten maken zodat ze tijdens hun wat latere jaren

wat vaker bij hem en wenen in de buurt zou verblijven, wat hem gedeeltelijk gelukt is want ze was er meestal een aantal weken vanaf begin mei net als alle rozen bloeiden.

sisi heeft direct al veel dingen naar haar wensen laten veranderen waaronder een heel donkere, volledig beschilderde slaapkamer, vol met herinneringen aan nare gebeurtenissen, die heel angstaanjagend werkt en zeker voor haar depressieve geest. 

moeilijk begrijpbaar voor ons dat iemand zich zo in negatieve gedachten wil wentelen.

ook was het leuk dat ons gezelschap een schilderij ontdekte van een protestantse nederlandse regent (willem de stadhouder), waarbij geen naam vermeld stond, waardoor ze veronderstelden dat dit schilderij daar terecht gekomen is omdat ze het mooi vonden maar dat ze waarschijnlijk niet geweten hebben wie dit was, anders hadden ze het vast niet daar opgehangen. ze zouden dit verder onderzoeken...

na een lekker kopje koffie aldaar op het terras verder naar de stift / abdij van heilgenkreuz, waar een leuk restaurant is in een tuingedeelte met veel lindebomen en een forellen fontein.

na de 'salade' lunch verder naar mayerling, waar een slot/buitenhuis was, maar nu een abdij met kapel staat, de plek waar sisis zoon rudolph zichzelf en zijn minnares vermoord heeft.

hierna nog een kort bezoek aan de begraafplaats van heiligenkreuz waar deze minnares mary vetsera begraven ligt, rudolph ligt niet bij haar, zoals zijn wens was, maar in wenen in de kapuzinerkruft en herzgruft.

dan terug naar ons hotel door druk avondspits verkeer waardoor een half uurtje haast 2 uur duurde...

 

daarna gingen jeannette en lenny niet naar het avondeten in het hotel maar met de metro naar de musikverein, waar we een prachtig concert bijwoonden; meest stukken van mozart, met ook wat opera zang o.a. van een jonge zangeres met een mooie en krachtige stem, afgesloten met de schöne blaue donau en de radezkimars, omringd door meest ? koreaanse toeristen.