langs het standbeeld dat de zwarte zee dans de horon verbeeldt,
en dan verder naar de parallel weg van de snelweg.
vrijwel de hele zwarte zeekust is als volgt : direct langs de zee is een doorgaande weg en paralel eraan de oude weg, met allerlei zijwegen.
aan de kust zijn zo-nu-en-dan havens en pieren te zien, maar nauwelijks strand. dat komt omdat de zwarte zee erg gevaarlijk is om in te zwemmen, van ondiep bij de kust wordt het al heel snel heel diep (30m) en daardoor zijn er meestal erg hoge golven vlakbij het strand en is er een sterke onderstroming.
zo reden we dus door alle steden en dorpen die langs deze weg liggen en overal zagen we mensen druk bezig met de hazelnootjes, kennelijk is het nu de tijd dat ze geoogst worden en dan worden ze uitgespreid op stukken plastic op de bodem gelegd, kennelijk eerst wat gedroogd en daarna van de buitenkant ontdaan en weer verder gedroogd. elk stukje berm, of tuin wordt ervoor gbruikt.
eerst dronken we een gezellig kopje koffie bij een aantal zeer religieuse dames
en daarna bekeken we sürmene. dit plaatsje ligt aan de rivier de sürmene.
vrijwel aan de hele zwarte zee kust is er maar een klein stukje vlak land waarachter de bergen direct stijl omhoog rijzen en regelmatig wordt dit dan onderbroken door een rivier die van de bergen naar de zee stroomt.
sürmene is bekend door zijn mes (bıçak) fabrieken en natuurlijk ook met winkels die deze verkopen. we zochten een leuke winkel uit en keken wat ze te bieden hadden.
nu zijn alper en gönül binnenkort jarig dus we konden voor hen een mooie fruitmesjes set kopen in de kleuren van trabzon (bordo met blauw) en een visfileer mes voor coşkun en een koelkast magneet van een kemençe voor mij. de kemençe is een instrument dat hier veel gebruikt en ook gemaakt wordt en het is een soort viool. we kregen van hen ook nog een kopje koffie en we vervolgden onze reis.
nu zagen we steeds vaker kleine stukjes met thee-plantages tussen het groen op de bergen verschijnen.
bij bozo pide stonden veel auto’s voor de deur dus daar zal het wel goed zijn, dachten we; dus hier hebben we de specialiteit sürmene pide gegeten.
het is een ronde pide gevuld met druipkaas en we kozen nog een turkse calzone variant met kavurma (een soort corned beaf), wel in de kleinste maat!
eventjes verder stond een gerestaureerde konak langs de weg die normaliter als restaurant gebruikt wordt, maar door corona zal hij dit jaar wel zeker gesloten blijven : de memiş ağa konağı.
vanaf het plaatsje met de leuke naam OF zien we steeds meer theeplantages, hiervan komt de voor turken bekende of çay.
en dan gaan we direct na de rivier de iyidere naar rechts en bevinden we ons nu in de provincie rize. een eindje landinwaards ligt ons hotel Mori Sport hotel en het zwembad is zowaar gevuld!
kort nadat we aangekomen zijn begint het te regenen en ook zelfs wat te onweren, dus tussen de buien door brengen we een bezoek aan de plaatselijke super en slaan wat tomaten kaas en brood ed in, zodat we vanavond maar eens iets eenvoudigs op onze kamer (met balkon) kunnen eten.
vanaf morgen ziet de weersvoorspelling er beter uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten