en sorry bij nader inzien vonden we het toch overdreven om in de ochtendkou te gaan zwemmen in het mooie olympische zwembad, dat is beter een keer aan het einde van een warme dag; hopelijk gaan we zoiets volgend jaar meemaken...
we maken nog een praatje met een personeelslid van het hotel en laten haar een theeplant, die coşkun net in de tuin geplukt heeft, zien. ze vertelt dat de kleine jonge blaadjes voor de thee gebruikt worden en die grote bobbel-achtige dingen de zaadjes voor nieuwe theeplanten bevatten.
het schijnt dat de hele thee teelt ontstaan is nadat een rus ooit eens 3 van deze bollen had meegebracht naar rize (net zoals ooit ook eens iemand met een paar aardappelen naar europa is gekomen, waarschijnlijk).
theebladeren kunnen tot 3 keer per jaar geoogst worden en vroeger werden deze veelal door seizoen arbeiders uit georgie geplukt, maar nu wordt er ookal aardig wat met een machine gedaan. elke 15dagen worden er om-en-om blaadjes of zaad-bollen van de planten geplukt. de verschillende kleuren groen die we om ons heen zien, geven aan of het planten met jonge groene blaadjes zijn, of oudere donkere.
ze vertelt verder dat ze gisteren naar haar familie verder zuidwaards op de anzer yayla (een hoogvakte ruim boven de 2000m is geweest) en dat de wegen verschrikkelijk waren en dat het nog gesneeuwd had toen ze er waren! goed dat wij besloten hebben om toen maar naar het uzungöl te gaan...
na een rustig ontbijtje op ons balkon en nog een kopje koffie beneden, gingen we verder oostwaards op stap.
we komen nu in vrijwel 100% erdoğan land (hij is hier geboren), dus we zien nu elke 10m wel weer ergens een foto van hem hangen. en de naam van de universiteit van rize is natuurlijk de mr e uni, dus bij alle gebouwen en borden ernaartoe, mogen we wederom van zijn naam genieten.
eerst komen we in de provincie hoofdstad rize, waar coşkun elk straatje wil verkennen en we dus op de vreemdste maar ook leukste plekjes komen. zo hebben we uitgevonden dat de theetuin op de burg van rize (kale) een veel mooier uitzicht heeft dan de door de toeroperators veelbezochte botanische theetuin van çaykur (grootste theemerk) en dat we er lekkere koffie met de langverwachte laz böreği konden eten. het was erg lekker, maar voor de volgende keer willen we 1 portie voor ons tweeen bestellen dat blijkt ruim voldoende.
van de burg muren zie je alleen de bovenkant maar het prachtige en fotogenieke uitzicht over heel rize en de zwarte zee is indrukwekkend!
de çaykur-fabriek waar een thee rondleiding gegeven wordt, hebben we nog niet bezocht dat bewaren we voor later. wel bezoeken we een winkel waar rize bez ed verkocht wordt. rize bez is gemaakt van kenevir oftewel hennep; er zijn grovere en fijnere weefsels en wij kopen 2 witte lakens van fijne witte hennep, die ons heerlijk lijken voor szomers. en nog een grappig sjaaltje in een mooi groen/blauw dessin, de kleuren van rize.
na rize volgt çayeli met een bezoek aan het hanedan restaurant voor de lunch. waar we wederom 2 specialeiten bestellen : een speciaal soort pide en muhlama een variant van de eerder vermelde kuymak maar nu naast boter, kaas en ei niet met gewoon meel maar nu met maismeel gebonden.
dit was nu echt de laatste keer, het is lekker maar errrrrg machtig!
dan gaan we net voor de stad ardeşen weer zuidwaards nu langs de rivier de fırtına (storm) en stoppen we na een heel aantal restaurants met rafting en zipline mogelijkheden, bij het hanedan hotel (dat we hiervoor bij het restaurant hadden zien staan). toevallig was hier net een toeristen bus aangeland en werd er druk geziplined, gelachen en gefotografeerd. leuk om te zien zeker omdat het zo ongeveer de enige was, waar wat te zien viel 😢 nu in corona tijden...
nog wat verder langs de fırtına dere ligt çamlıhemşin en ons apartmentje (zisto apart) voor de komende 2 nachten, vanhieruit kunnen we morgen naar de ayder yayla gaan bv. nu is het ff aperitief tijd, blog schrijven en dan straks eten en foto’s uitzoeken. het heet vakantie, maar....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten