12.000 km

29-6-2019  22:30 thuis na 12.000 km

in turkije

vandaag eerst over de dardanellen naar çanakkale en dan gestopt in altınoluk bij tante ülker en oom türker.

hier blijven we nog een nacht en dan rijden we morgen naar huis.

vandaag terug naar turkije 🇹🇷

na een ontbijtje op ons balkon, en de laatste inkopen bij de supermarkten van sozopol, reden we de laatste 100km in bulgarije,

en gingen we soepel over de grens en legden we de eerste 285km in tracie af op prachtige brede goed verzorgde wegen.

prachtig weer nu en 33graden, maar gelukkig niet meer drukkende hitte, deze warmte is droog!

op het laatst nog een 30km langs de dardanellen en daar konden we zien dat ze de laatste 2 maanden goed doorgewerkt hebben aan de nieuwe brug en

we stopten bij tj's hotel in eceabat; morgen gaan we de dardanellen overvaren.

in bulgarije

vanochtend reden we eerst van silistra naar een volgende stad waar voorouders gewoond hadden : razgrad,

onderweg ontdekten we dat er nog steeds heel veel turken wonen in dit deel van bulgarije; velen spraken niet alleen tegen ons maar ook onder elkaar nog turks. 

tijdens het osmaanse rijk zijn er vele turken naar buitenlandse delen van dat rijk vertrokken/gestuurd; zo kwamen coşkuns voorouders bv op de krim, en toen zij door de russen verdreven werden, zijn ze eerst naar roemenie en bulgarije getrokken, later zijn vele van deze mensen naar turkije teruggekeerd; ook in roemenie en bulgarije werden ze door de russen niet zo best behandeld...

daarna op onze weg in een bergachtig gebied, wat we doorkruisten, werden we verrast door maar weer eens onweer en plensbuien; er was zelf een stadje waar de wegen helemaal in een zwembad veranderd waren; maar richting de kust rijdend klaarde het weer op en waren de temperaturen aan het einde van de middag 32graden. dus eerst maar eens in onze kamer met airco bijkomen, straks gaan we weer naar buiten (op ons balkon en het strand);

want ons hotelletje vannacht heet family littoral en licht even ten noorden van burgas, direct aan het strand.

door de donau delta naar bulgarije 🇧🇬

het weer was vandaag gelukkig het omgekeerde van de voorspelling :

de nacht zou droog zijn (nou het regende behoorlijk toen ik om 3 uur met toffie buiten was) en

overdag zou het flink bewolkt zijn met aardig wat regen en onweer (maar gelukkig begon de dag zonnig en het kwik liep zelfs op tot 32 graden, en betrok het pas rond 3 uur, toen daalde de temperatuur weer naar een aangename 24 en hebben we daarna maar een paar druppels regen gehad).

we reden eerst door de donau delta naar harşova, waar we met een brug over de donau gingen en daarna verder naar constanta aan de zwarte zee.

langs de weg overal enorme akkers en ook velden vol met zonnebloemen. erg vlak en vruchtbare grond hier, allemaal alluvium in de loop van vele jaren door de donau vanuit europa hierheen gebracht.

in constanta (waar coskuns voorouders ook gewoond hebben, toen ze hierlangs trokken van de krim naar turkije) bekeken we het aardige centrum, waar we ter nauwernood aan een parkeerbekeuring ontsnapten. daarna een stuk snelweg richting boekarest (weer met een aantal donau bruggen) en onweer, maar dan net op tijd linksaf, westwaards, richting calarasi en silistra, waartussen een ferry ons over de donau bracht.

na passeren van de douane reden we de paar km naar ons hotel, deze keer een luxe hotel met zwembad, direct aan de donau (maar dat kan in bulgarije al voor 40€ plus toeristenbelasting, incl. ontbijt): hotel drustar in silistra bulgarije; waar ik nu lekker met uitzicht op de donau mijn blog aan het schrijven ben.

 

op naar de donau (dunarea)

na een nacht met regen en onweer, begon de dag zwaar bewolkt en met een natte was aan de waslijn!

we besloten dan maar niet de moddervulcanen bij buzau/berca te gaan bezoeken, omdat dit bij regen een wel erg modderige toestand wordt en daarom reden we over een oostelijker route (via onesti) in een prachtig landschap, maar over erg slechte wegen, naar braila aan de donau.

onderweg zagen we weer erg veel ooievaars, die zien we eigenlijk al de hele reis, maar het leuke is dat de jongen steeds groter worden en dan wordt het nu wel erg vol op het nest!

wat in roemenie erg leuk is, is hoe de natuur ruikt; eigenlijk direct toen we roemenie binnenreden, rook het al erg lekker naar kamperfoelie en dat ruiken we nog steeds want er staat hier erg veel daarvan.

wat we in roemenie ook erg veel gezien hebben zijn paard en wagens, nog in elk dorp zijn er velen die ze gebruiken.

 

nu zijn we aangekomen in hotel porto franco, tegenover het politiebureau in de binnenstad van braila; gelukkig hebben ze een goed restaurant want de niet voorspelde regen komt vanvond met bakken naar beneden! rondlopen doen we dus maar niet vanavond, we hebben trouwens al aardig wat van de stad gezien want onze tomtom dacht dat de straat van ons hotel andersom eenrichtings verkeer had, en dan wordt het lastig vinden...

(de donau hebben we nog niet gezien, dat bewaren we voor morgen).

zondag in roemenie

terwijl ik dit schrijf zit ik in de tuin tegenover een roemeens dorps feestje, leuk met vrolijke zang en dans, en een nootje en een drankje erbij natuurlijk.

we begonnen vroeg vandaag met ons zondagse gebakken eitje. want we zitten hier in een pension waar we de gezamelijke keuken samen met een andere (doodstomme) familie gebruiken, dus om de beurt!

daarna over een binnenweg met 21 haarspeldbochten en weer een pas naar sinaia, waar kennelijk ook veel andere mensen vandaag heen wilden...

er zijn daar een beroemd klooster en 2 mooie paleizen (oa het paleis peles), maar ik heb alleen de buitenkant bewonderd, want toffie was (nadat hij gisteren erg actief geweest was) vandaag knockout. dus hij sliep veel op de achterbank of piepte omdat hij iets wilde, wat niet mogelijk was...

 
ook brasov bezochten we en prejmer met een bijzonder gefortificeerde kerk uit de 18e eeuw en daarna gingen we naar het dorpje ozun waar we weer een goedkoop pension (deze keer een nieuwbouw) met gezamelijk gebruik van huis en tuin gevonden hebben (pensiunea albinuta), net voordat er weer druppels uit de onweerswolken konden vallen kwamen we er aan. (we hebben nu al ruim een week ongeveer het zelfde weer; zou het met ons meekomen?)

 
nu is het weer weer opgeklaard en zitten (liggen voor toffie) we in de tuin (met ipad en internet).

 

passen en kastelen

langs slechte wegen en hoge passen (maar slechts 125km in totaal, waar je dan toch ruim 3,5 uur over rijdt!) 

probeerden we behalve het uitzicht ook de kastelen te bewonderen, maar het beroemde dracula kasteel van bran (wat bram stoker in zijn boek/film gebruikt heeft) viel in het water, er was net een wolkbreuk en overal stond het bomvol met autos met wachtende mensen...

in rasnov was ons pensionnetje (casa rodica), waar we in een oud origineel huis een kamer met badkamer hebben en gezamelijk gebruik van keuken, woonkamer en tuin. 

van ons pension (waar we de buiten vallende druppeltjes ontvluchten door een late lunch te eten) wandelden we naar de kabelbaan midden in het dorp, die ons snel naar boven naar de citadel van rasnov bracht. een soort burcht stad boven op de berg.

transfaragasan niet

vanochtend begon regenachtig met 19 graden en we reden via medias naar sibiu.

in medias had de regen al opgehouden en vonden we een leuk stadje met een voor het verkeer afgesloten centrum, waar iedereen lekker wat zat te drinken, heel gezellig. we bewonderden de oude huizen, de mooie kerk, dronken een kopje koffie en wisselden voordelig wat euros.

daarna verder naar sibiu (hermannstadt), wat zo’n aardig stadje zou zijn, was het ook wel maar groter dan medias en dat beviel ons eigenlijk beter, maar de daken met de speciale ramen, die er een soort geloken ogen door krijgen, waren iets bijzonders.

daarna gingen we verder zuidwaards via de dn7, niet via de beroemde transfaragasan, want die was nog afgesloten, meestal opent die rond 15juni, maar dit jaar lag het boven bij de hoogste pas op ruim 2000m nog vol sneeuw, en er kwam nog elke dag bij. ze verwachten dat de weg rond 30 juni geopend gaat worden.

dus niet de beroemde haardspeldbochten weg, maar wel een andere mooie weg (die er paralel aan loopt) en die kronkelend langs de rivier de olt, tussen hoge bergen, bedekt met allemaal groene bomen, een prachtig uitzicht biedt. wel een drukke weg, dus oppassen, maar erg mooi!

daarna langs de rivier de arges naar curtea de arges (wat aan het eind van de transfaragasan route ligt) en daar ons apart-pensionnetje (villa curtea de arges) gezocht. het plekje is in een buitenwijk van curtea de arges, in een tuin met op dit moment 2 appartementjes met een woonkamer/keuken beneden en slaapkamers en balkon boven.

eerst we besloten nog ff naar de dichtbijzijnde lidl te gaan en eea in te kopen zodat we in de tuin lekker konden bbq-en.

transsylvanie

vandaag begon weer met zon en aangename temperaturen, we reden in de bukovina en transsylvanie door een prachtig groen landschap met veel bomen en bossen over hoge passen en langs diepe dalen naar het midden van roemenie. ergens kwamen we nog langs hotel dracula, een verbouwd kasteel waar hij ook ooit eens gewoond heeft.

vanaf bistrita werden de huizen en kerken eenvoudiger en minder mooi versierd, kennelijk is de bevolking hier armer. 

we lunchten in reghin (saksisch regen) en daarna werden de plaatsnamen en opschriften 2talig (ook hongaars stond erbij).

trouwens we hebben vandaag weer heel wat dwazen gezien, want ik had nog niet geschreven dat de weggebruikers vanaf de roemeense grens ineens heel wat onvoorspebaarder zijn geworden. die roemenen doen maar wat en houden zich nergens aan de snelheidsgrenzen! dan ook nog vaak slechte wegen, veel treinovergangen, (onoverzichtelijke) bochten en vreemde kruispunten, dus het is hier oppassen geblazen!

even na 4 uur kwamen we in sighisoara aan, waar we overnahten in aparthotel sighisoara, net om de hoek van de weg die naar de oude citadel gaat.

 
wat later toen het net weer begon te dreigen met donderwolken, liepen we onder een enkel regenspatje naar de bovenstad van de citadel en bewonderden oa de beroemde klokkentoren en  het geboortehuis van vlad tepes / dracula.

bukovina

vandaag stond de bukovina op het programma. we kozen voor een kort rondje omdat de weersvoorspelling was dat het begon met mooi weer, maar dat het smiddags zou gaan regenen.

 
dus eerst op stap naar het moldavita klooster, met een fresco met een verwarrende voorstelling van de verovering van constantinopel (door de turken in 1453?) hoewel er overal elders bijbelse voorstellingen zijn en dan zou je eerder een afbeelding  van het verhinderen van een verovering van constantinopel door de perzen, door de maagd maria, ooit eens in de 7eeuw verwachten...

en daarna over de trei movile pas (1040m) over erg kronkelige wegen, maar met een prachtig uitzicht, naar het sucevita klooster, wat volledig in de steigers stond; het is waarschijnlijk nodig anders stort dit oude klooster-complex in maar zo met al die nieuwe stenen en houten elementen, verdwijnt er toch wat van het romantische ...

vandaar naar marginea, waar we een traditioneel roemeense lunch aten (speciale kippensoep (ciorba? het lijkt wel turks) en een champignonne/kip maaltijd met polenta.

en toen weer door een mooi landschap naar het voronet klooster, maar daar begon het net te regenen; daarna bekeken we vlakbij ons pension ff het eier museum, maar die wilden niet alleen wat aan ons verkopen, maar wilden ook nog entree voor het museum hebben, dus daar waren we snel weg.

in dezelfde straat staat ook de kerk, waar we vanaf ons balkon uitzicht op hebben en ook deze kerk heeft, net als haast alle huizen hier, een klein leuk huisje met een stuurwiel erop, waarin de waterput verborgen zit. deze waterputten zijn allemaal erg mooi uitgevoerde kleine huisjes met een dak als een kasteeltorentje.

hier in de bukovina zijn veel huizen en daken, bedekt met kleine stukjes hout, als extra versiering, maar misschien ook wel ter isolatie. verder ook veel in het beton van de muren versierde huizen en met vrolijk gekleurde tekeningen erop alles om de meest kleine huizen op te leuken!

in roemenie

De dag begon met mooi weer (24 graden) en een volle ontbijtzaal (want er was gisteravond een bus vol roemeense mensen binnengekomen). We kregen een bijzonder ongezond ontbijt van wit brood met 4 sauzijnenworsten en mosterd en een schaaltje met jam. Maar ze hadden wel lekkere koffie!
 
Daarna gingen we op pad door de mooie maramures, eerst naar barsana waar het grootste en bekendste kloostercomplex staat vol met gebouwen van die bijzondere stijl die alle kerken en kapelletjes en soms zelfs huizen hier hebben. 

ook de ingangsdeur / poort van haast alle huizen maar ook vaak van de dorpjes is heel bijzonder meest van hout gemaakt.

 

de wegen in het eerste deel van de dag waren erbarmelijk slecht en het door de tomtom voorspelde gemiddelde van 45km/uur, klopte aardig. Gelukkig waren de wegen daarna vanaf het begin van de weg naar de prislop pas (1410m en 13graden) net allemaal vernieuwd (soms nog een kleine versmalling waar ze nog niet helemaal klaar waren, maar over het algemeen een prima glad wegdek), want tegelijk met de betere weg begon het te regenen, soms te omweren met hoosbuien en een grauwe lucht in de bergen soms met iets neve!igs, waardoor de vergezichten niet zo goed te zien waren. Want de natuur om ons heen ook toen de maramures eindigde en suceava en de bukovina  begon, is fantastisch mooi (een soort zwitserland).

We lunchten in borsa, een gezellig stadje waar ze in ons restaurant allemaal italiaans spraken, daarna stopten we voor een hoosbui bij een benzinepomp in carlibaba (als het turks zou zijn, dan staat er besneeuwde vader, en sneeuw zou kunnen op 1050m hoogte) waar de eigenaar duidelijk lange tijd in nederland geweest was, voor een kopje koffie. Later stopten we bij de volgende hoosbui voor een koffiestop in campulung, en in vama kwamen we net voor het losbreken van een hoosbui (het leek wel of hij met ons mee kwam!) in  casa aurora aan, een lief pensionnetje waar we 2 nachten zullen verblijven en waar de eigenaar ons in het frans verwelkomde. het is een lief eigenaren echtpaar, dat alles doet om het ons naar de zin te maken, er zijn naast een tiental kamers ook nog grote ruimtes als zitkamer en eetkamer en overal hangen en staan potten met bloemen.
  

we hebben een gezellige, ruime kamer met een groot balkon. en onze auto staat veilig op de binnenhof.

ondanks de aanhoudende regen zit ik nu op het overdekte balkon met een lekker roemeens wijntje, dus het valt allemaal best wel mee...

en over het algemeen -moet ik zeggen- zijn de roemeense mensen die we tegenkomen erg hartelijk!

door hongarije naar roemenie 🇷🇴

na het onweer en de flinke regenbuien was vannacht de temperatuur gedaald naar 24 graden; dat voelde in hongarije over fraaie snelwegen ala holland, later meer limburg (iets minder vlak, iets meer bomen) prettig aan, de eerste 150km. daarna werden het weer slechte binnenwegen met armoedige dorpjes en de roemeense grens waar we ca 2 uur moesten wachten in de toen weer 30graden brandende zon, want we moesten in de rij met niet eu paspoorten en die vorderde erg langszaam.

en ook nog door het tijdsverschil (roemenie heeft net als griekenland en bulgarije op dit moment dezelfde tijd als turkije, die dus 1 uur verschilt met de rest van europa) bereikten we onze eindbestemming pas rond 6 uur.

in hongarije maakten we onze hongaarse lei op aan goedkope diesel (goedkoper dan in roemenie) en in roemenie reden we eerst het plaatsje satu mare in om wat romeens geld te tappen en wat te eten en te drinken te vinden. voor roemenie is ook weer een vignet nodig wat 3€ voor 7 dagen kost (niet vergeten er later nog eentje te kopen, want we blijven net iets langer).

daarna verder over binnenwegen vol met bochten (wel door leuke dorpjes en een fraaie natuur) de maramures in, het gedeelte in het oosten dat grenst aan de ukraine.

de lucht begon er steeds dreigender uit te zien en vlak voor aankomst in sighetu marmatei brak het noodweer los, maar bij aankomst bij ons motel buti was de regen alweer aardig minder geworden. we werden vriendelijk ontvangen door de dochter van de baas, die ons direct een veel grotere kamer op de begane grond aanbood, met een klein zitje op het plaatsje waar ook onze auto gestald kon worden (veel makkelijker zonder trappen als toffie zijn nachtelijk plasje(s) moet doen!)

in het bijbehorende restaurant praten we gezellig met de eigenaar, die ons adviseerde bij ons avondmaal van roemeense specialiteiten (sarmali en mici), voorafgegaan door een slokje 54%. hij vertelde dat naast het monument voor de gevallen joden een nieuwe hele grote synagoge gebouwd werd. we vermoeden dat hij ook een van die grote joodse bevolking van deze streek is. 

de grens met de ukraine ligt 2 km hiervandaan.

we wandelden na het eten nog wat door het dorp, wat prima ging omdat de lucht alweer volledig opgeklaard was, zagen dat de bouwstijl erg op bepaalde hongaarse maar ook oostenrijkse dorpjes lijkt, een overblijfsel uit de tijd dat de habsburgers hier regeerden...

 

en we aten een ijsje dat ze hier in een horentje verpakken, wat een mini uitvoering is van de kurtoskalacs uit hongarije.

door slowakije naar hongarije 🇭🇺

de eerste 100 kilometer reden we over binnenwegen door een prachtig gedeelte van het tatra en pienny gebergte, het lijkt een beetje op oostenrijk, erg groen en overal bomen (en enige (resten van) kastelen, het enige complete leek het kasteel bij stara lubovna).

 
we passeerden stille dorpjes waar de vrouwen in hun mooiste jurk op weg naar de kerk waren en we bekeken een aantal plaatsen in slowakije, waaronder presov en kosice. de algemene toestand in slowakije lijkt iets verbeterd, het ziet er minder armoedig uit als vroeger maar altijd nog minder 'rijk' als polen...

 presov had een afgesloten centrum met allemaal betaalde parkeerplaatsen eromheen en geen mens op straat (de temperatuur was alweer aardig gestegen), maar kosice beviel ons beter; het centrum was ook rustig maar niet afgesloten en we vonden er een enig cafeetje annex bibliotheek/club.

 
daarna verder over een klein stukje autobaan naar hongarije, waar de weg gelijk danig verslechterde en we daarvoor ook nog een vignet moesten betalen (16€ voor 10 dagen), maar weer geen grenscontroles. de hitte was ondertussen opgelopen tot 35 graden en we wilden nu alleen nog maar het einddoel bereiken, dus we reden snel door het centrum van miskolc naar miskolctapolca en ons panzio flora en daar gingen we ff onderuit met een biertje.

lillafüred staat nog op het programma als het vanavond wat afgekoeld is.

even na 6 uur waagden we ons weer naar buiten en reden we bij nog steeds 30 graden langs een riviertje 20km de berg op naar het meer en paleis/hotel van lillafüre, onderweg bekeken we nog een kasteel wat ze enthousiast aan het restaureren waren. we besloten een klein eindje terug te gaan en een hapje te gaan eten bij een van die restaurants waar zoveel hongaarse autos voor de deur stonden. (we hebben hier trouwens lekker gegeten).

maar ... we zaten nog niet of het begon te waaien en het restaurant-personeel vroeg iedereen eerst in een wat meer overdekte gedeelte  te gaan zitten, maar uiteindelijk gingen we toch maar naar binnen het restaurant in, want het donderde en bliksemde en de regen gutste naar beneden.

na het eten reden we nog steeds in donder en regen (iets minder heftig) naar ons hotel terug. de buitentemperatuur was nu gedaald naar 19 graden, dat is een stuk prettiger!

van polen naar slowakije 🇸🇰

vanochtend (nog steeds in de hitte van 32 a 33 graden) ons huisje opgeruimd en daarna inpakken en wegwezen...

het is zaterdag maar de wegen die wij berijden zijn toch aardig vol, dat komt vast omdat de mensen hier op hun vrije dag liever van de grote stad weg en naar het water trekken.

direct ten zuiden van krakau verandert het landschap en wordt heuvelachtiger; we klimmen omhoog naar de 700m waarop zakopane ligt.

zakopane is swinters bekend om de sneeuw (er zijn meerdere skiliften) en szomers om het water van de rivier de dunajec.

onderweg bewonderden we de weer heel andere huizen stijl, met oa heel steile daken (zal wel met die sneeuw te maken hebben), en veel oude houten huizen.

 
zakopane was gezellig druk en we kochten er de leuk uitziende en lekker smakende gerookte streekkaasjes.

daarna verder door de bergen van de bukovina naar niedsica, waar vandaan we weer langs de dunajec reden en de grens met slowakije zonder verdere controle, overstaken. 10km verderop aan de dunajec ligt ons pension in cerveny klastor met de fraaie naam fajku.

 

we waren van-te-voren al door iemand van ons pension opgebeld, hoelaat we kwamen en liever kort na 3uur bv want ze moesten weg...

(tenminste dat begrepen we want veel engels spraken ze niet). gelukkig stond er kwart over drie toch nog een jongeman met google-translate in de hand op ons te wachten. er was het eea mis met de waterpomp zei hij en daarom had hij beneden voor ons een royale 2pers. slaapkamer met badkamer klaargemaakt en we zouden de enige klanten zijn en morgenochtend konden we de sleutel laten liggen en zo weggaan...

we hebben hier beneden een andere kamer dan we geboekt hebben, want die zijn boven en deze kamer heeft in de hoek een stapel spullen afgedekt met een doek (kennelijk heeft iemand zijn kamer aan ons afgestaan, maar ok alles is schoon en het kost maar 29€ ), maar goed beneden met een deur naar de tuin en direct naast de gemeenschappelijk keuken en woonkamer en met een eigen badkamer met stromend water, is zeker wel zo prettig. maar een beetje vreemd is het wel. misschien gaan ze ophouden met dit pension?

 

straks gaan we eens wat langs de dunajec lopen en kijken naar de rafters en de loopbrug naar polen (ja we zijn even terug naar polen gelopen), en de dingen van het klooster, waarnaar dit dorp genoemd is.

er is een folklore feest in het dorp, dus onder begeleiding van muziek van bas en accordeon hebben we een slowaakse snitzle gegeten.