eerst terug noordwaards naar de zwarte zee langs de fırtına rivier met vele tientalle zipline stations en nu begrijpen we ook waar deze kennis vandaan komt, de mensen hebben hier altijd al met stalen kabels over flinke hoogtes en afstanden mensen en goederen vervoerd, dit is precies dezelfde techniek.
we gaan nog een keer langs het hanedan hotel met hun 2 zipline stations voor een kopje koffie en er komen ookal snel mensen die ze willen gebruiken en dat is leuk om naar te kijken. daarna gaan we verder eerst door ardeşen en daarna door arhavi.
het is alsof we in een heel ander gebied zijn gekomen (het hoort nu ook bij de provincie artvin) en volgens onze pension eigenaar is dit het echte laz gebied, zijn de mensen van rize en trabzon heel anders. hier zien we geen foto’s meer van mr e, ziet alles er veel moderner uit, zijn er veel minder hoofdoeken en zien we zelfs weleens meisjes met een short of mannen met een staartje. ooit hoorde dit gebied bij georgie en waren de mensen zelfs christenen.
we gaan bij arhavi langs de rivier de çamlıca zuidwaards naar çifteköprü oftewel dubbelbrug, waar twee bruggen vlak bij elkaar een nieuw soort fotogeniek standje verzorgen.
daarna gaan we op aanbeveling van de eigenaresse van het cafeetje daar verder naar yamaçköyü, waar zo’n aardig ethnografisch streekmuseumpje zou zijn... nou dat hebben we geweten! de weg ernaartoe was zo speciaal dat zelfs coşkun ervan geschrokken was. stijl omhoog, bochtig (veel haarspelden), door dichtbegroeid bos, net breed genoeg voor 1 auto en geen beveiliging tussen de weg en de afgrond. we waren blij dat we op de heenweg maar 1 langszaam rijdende auto tegenkwamen en dat er op de terugweg voor de helft een auto voor ons reed, want toen kwamen er meerdere tegenliggers.
coşkun haalde opgelucht adem toen we weer beneden waren. heen en terug was misschien maar een km of 15 maar toch ruim voldoende en niet voor herhaling vatbaar!
het museumpje was ingericht in de oude lagere school, waar nu geen kindertjes meer voor waren en gevuld met allerlei giften van de dorpelingen en aardig om te zijn maar klein en niet echt omverwerpend.
beneden en weer terug in arhavi vonden we voor de eerste keer op deze reis een modern koffiehuisje met een echte barista die heerlijke koffie voor ons klaar maakte met 1 stukje lekkere tiramisu voor ons tweeen.
daarna gingen we op weg naar ons pension voor vandaag en morgen het lazevi; we namen niet de gemakkelijkste weg ernaartoe (bleek later), die wel fraaie uitzichten bood, maar qua breedte en stijlte niet veel verschilde van de eerdere speciale weg van vandaag. dus toen we na een paar keer onderweg vragen het pension hadden gevonden, haalden we opgelucht adem en nog meer toen we hoorden dat er een veel eenvoudiger weg was als we de andere kant opgingen!
lang hebben we gebabbeld met de eigenaar, zijn georgische huishoudster, zijn zoon, schoondochter en kleindochter en ze hebben lekker te eten voor ons gemaakt en zelfs hebben we al een kleine wandeling door de 23 are grote tuin gemaakt waar ook bv rijen met kiwi bomen staan, en we zagen o.a. hazelnootbomen en theeplanten. maar morgen gaan we bij daglicht en hopelijk ook weer zonneschijn alles nog eens beter bekijken en fotograferen. nu eerst maar ff bijkomen van alle belevenissen van vandaag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten