5 jaar geleden was het nog een vervallen huis dat als schuur gebruikt werd, maar langszaam aan heeft hij het eerst samen met zijn nu overleden vrouw gerepareerd en verbeterd met weer goed werkend sanitair en electra en het gevuld met allerlei oude objecten. het oude hout is niet vervangen door nieuw maar er is probeerd alles zoveel mogelijk in de oude stijl te laten.
in dit huis zijn 4 slaapkamers, en 1 woonkamer; ernaast is een nieuw huis door hem gebouwd waarin hij verschillende verdiepingen nu aan het bouwen en inrichten is, zodat er op den duur ruim voldoende plek is voor gasten en voor hun keuken en eetgedeelte met balkon, maar ook voor hemzelf en zijn kinderen en kleinkinderen als deze op vakantie bij hem voorbij komen.
s’winters laat hij zich samen met zijn georgische huishoudster en hond en poes hier insneeuwen.
onder het huis is een enorme tuin met ook nog enkele huizen, af-en-toe bewoond door tijdelijke arbeiders en zijn tuin staat nu vol met hazelnoot en kiwi bomen, thee en nog wat ongeregelde andere dingen. dat is hij nu aan het veranderen door vlak onder zijn huis meer fruitbomen en een kleinschalige groentetuin te maken. al die grote projecten vragen weer arbeiders om alles te plukken en dat was bv dit jaar ook moeilijk, dus dan liever maar dingen kleinschalig voornamelijk voor eigen gebruik.
gisteravond hadden we een heel uitgebreide maaltijd met malse biefstuklapjes en een schotel met zalm en wat groenten en maisbrood erbij. veel te veel voor ons twee!
ons ontbijt bij prachtig weer (weer op het balkon met een formidabel uitzicht) was ook weer veel te veel, maar wel erg lief verzorgd.
vandaag reden we eerst via de voor ons ‘nieuwe’ weg naar fındıklı, dan langs de zwarte zee naar hopa (vol met wachtende vrachtautos want de grens met georgie is hier vlakbij) en dan weer zuidwaards langs rivieren en door canyons.
eerst langs een kleinere rivier en een smalle canyon met groene stijle hellingen en een aantal tunnels, waaronder de ruim 5km lange cankurtaran tunnel en dan vanaf borçka langs de çoruh, die veel breder is en waar de canyon er veel woester en kaler uitziet, naar artvin.
de eerste grote stuwdam die we vandaag zagen lag bij borçka
in artvin reden we een klein beetje rond en bekeken de stuwdam deriner met de electr. centrale die daar nog in aanbouw is en
we gingen langs bij villa da, het hotelletje dat we eigenlijk allemaal dit jaar zouden bezoeken en dat idd net zo leuk is en ook nieuw en van degelijk materiaal gebouwd, als wat ik vermoed had. we dronken er een kopje koffie en keken naar de snelstromende çoruh onder ons en voelden de wind aan ons trekken, die hier flinke vaart krijgt in de canyon. niet bang dus dat het te warm is want vandaag bij zo’n 30graden, was het daar prima uit te houden. het zwembadje lag er verlokkend bij, maar veel klanten zag ik er niet😢.
op de terugweg aten we in borçka een beetje van de streek specialiteit çağ kebap, een soort döner van lamsvlees dat aan een liggend spit gebraden wordt.
overal in de çoruh zagen we visbekkens, want sinds enkele jaren is hier met zalm-teelt begonnen. sinds een jaar is er voldoende dat we ze in onze provincie ookal kunnen kopen en wie weet is er de komende jaren wel voldoende om het ook te gaan exporteren.
wij vinden deze zalm erg lekker, hij is veel minder vet dan de hier verkrijgbare noorse zalm, het is dan misschien wel omega 3, maar wij vinden die behoorlijk machtig. het water waarin de visbekkens liggen is helder zoet bergwater dus dat zou een gezonde vis moeten opleveren!
de ‘nieuwe’ weg naar ons pension in tepecik köy oftewel zebelit, is minder avontuurlijk, maar altijd nog behoorlijk enerverend voor bv een onervaren europeaan : de laatste 2km gaan over een stijle slingerende weg net breed genoeg voor 1 auto en zonder vangrails of zoiets, maar het is een asfalt en betonnen goed verharde weg en vaak is goed vantevoren te zien of er van de andere kant iemand aankomt. maar... als we er dan zijn kunnen we toch weer gerust hehe ... uitademen.
vanavond eten we weer in ons pension (in het huis ernaast dan, want yaşar wil liever niet dat er in zijn lazevi gegeten wordt omdat hij bang is dat er dan misschien wel muizen zouden komen). het diner belooft nu minder maar nog specialer te worden met dingen met hamsi en veel kool (echte zwarte zee gerechten). en ja gelukkig de hoeveelheid was iets minder vanavond en geen rakı en wijn. erg leuk hamsi brood en hamsi spinazie.
we eten hier voor ons doen trouwens vrij vroeg (rond 18:30) dan is het nog net licht als we gaan eten; ik denk dat er ca. een uur verschil is met zonsop en zonsonder bij ons thuis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten